- เริ่มจากนับหนึ่ง -
หัวข้อ (หนึ่ง) 282 days left
[อู๋ซันเสิ่ง/อู๋อีฉยง/อู๋เอ้อร์ไป๋]
อู๋ซันเสิ่งไม่กลับบ้านมาสามเดือนแล้ว
ไม่มีใครรู้ว่าไปคว่ำกรวยขุดดินอยู่ที่แถวไหน แต่เงียบหายไม่ส่งข่าวคราวมาสามเดือนแล้ว
ทุกคนในบ้านชาชินกับการหายตัวไปเช่นนี้ แต่ลางสังหรณ์บางแห่งในใจกลับกระซิบอย่างเงียบงัน
บางทีอะไรๆ นับจากนี้อาจไม่เหมือนเดิม
เขาไม่รู้ว่าเจ้ารองรู้หรือเปล่า
ไม่สิ...
เขาว่ามันรู้แน่ๆ ฉลาดเป็นกรดขนาดนั้น
"เจ้าสาม..."
มือเรียวยาวที่ไม่สากกร้านแดดลม มือของนักศึกษา
ม้จะไม่ได้นุ่มนิ่มเหมือนมือหญิงสาว แต่หากเทียบกับมือหยาบๆ ที่จับเสียมขุดดินแล้ว ย่อมต่างกันราวฟ้ากับเหว
ใบหน้าแสนซื่อและอ่อนโยนใจดีเช่นที่เห็นทุกคราว ยามกลับมากำลังมองเขาอยู่
หัวใจที่โลดเต้นระรัวกับการใช้ชีวิตแขวนบนเส้นด้ายมาชั่วนาตาปีพลันสงบอย่างประหลาด
หนึ่ง... สอง... สาม...
"พี่ใหญ่เองเรอะ"
หนึ่ง...
ถามทั้งที่รู้แน่แก่ใจ ถามเพียงเพื่อกลบเกลื่อนร่องรอยที่ตกตะกอนอยู่ข้างใน
หัวข้อ (สอง) 281 days left
[อู๋ซันเสิ่ง/อู๋อีฉยง/อู๋เอ้อร์ไป๋]
เจ้าสามกลับบ้านมาในสภาพสะบักสะบอมตามปกติ นอนพิงประตูหน้าบ้านเหมือนเศษผ้าขี้ริ้วเก่าๆ
คนเจอเป็น 'พี่ใหญ่' ที่ออกไปเปิดบ้านตอนเช้าพอดี
ใบหน้าอิดโรยอ่อนล้า หากดวงตาที่แห้งผากกลับเหมือนดินที่ชุ่มไปด้วยน้ำฝน ในพริบตาที่เสียงแหบโหยนั่นเอ่ยเรียก
"พี่ใหญ่เองเรอะ"
ไม่ว่าจะไปไกลสักแค่ไหน...
นี่อาจเป็นเหตุผลหนึ่งก็ได้ที่เจ้าสามสามารถวิ่งออกไปอย่างไม่เหลียวหลัง ไร้พะวังหรือห่วงใดให้กังวล
สอง...
วิ่งไปสุดฝีเท้า เพราะสถานที่ที่ให้หวนคืนยังรออยู่ที่เดิมเสมอ
Fin.
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น