菊花
[ ดอกเบญจมาศ ]
Paring : อู๋เหลาโกว/จางฉี่ซาน
Note : สปอยประวัติเก้าสกุล และเกิดขึ้นจากความมโนเราล้วนๆ ค่ะ ฟฟฟฟฟฟฟ
เบญจมาศคือสัญลักษณ์ของความมั่นคงทางจิตใจ ความสุภาพ และสง่างาม
หากในขณะเดียวกันก็แสดงถึงความแข็งแกร่งอย่างหาญกล้า
นี่เองที่ทำให้ผมรู้สึกว่าช่างคล้ายคลึงกับใครคนนั้นเหลือเกิน
'ฉางซาจะต้องไม่เหลืออะไรเกี่ยวกับเก้าสกุลสักอย่างเดียว'
'หังโจวเป็นที่ที่ดีสำหรับเริ่มต้นใหม่'
ริมแม่น้ำซ่งฮวาเจียง ใบหน้าหมดจดที่ระบายไปด้วยรอยยิ้มพราวและความรื่นเริงเสมอไม่ยิ้มเลย
'แล้วท่านจางล่ะ?'
ท่ามกลางเสียงของแม่น้ำที่ไหลผ่านไปอย่างเชื่องช้า เสียงหวีดหวิวของสายลมที่พัดพายดูหมองเศร้า
ความเงียบเป็นคำตอบ
เขา.... จะไม่ไปจากฉางซา
“ข้าขอให้เจ้ามีชีวิตอยู่ต่อไป”
ไม่ถามสักคำด้วยซ้ำว่าผมต้องการหรือเปล่า ดวงตาสีดำสนิท….ลึกล้ำราวกับหลุมที่ไม่อาจหยั่งจ้องมองมาด้วยท่าทีนิ่งสงบ
….เราสองคนต่างมองกันและกันโดยไร้คำพูด
อู๋เหลาโกวไม่อาจรับรู้….
เสียงฝีเท้านับสิบนับร้อยใกล้เข้ามาทุกที
ซันชุ่นติงจึงเป็นฝ่ายเร่งเร้าด้วยการกัดดึงชายขากางเกงโดยแรง ประสาทสัมผัสมันได้กลิ่นของดินปืน
….และกลิ่นของความตาย
เมื่อออกวิ่งแล้วย่อมไม่แลเหลียวกลับหลัง....
ความตายของผู้คนบนโลกที่โหดร้ายใบนี้ผมรับรู้มานานมากเกินกว่าจะบอกเล่าได้
กลิ่นของซากศพ เสียงของนกแร้ง หมาที่เห่าหอน สองข้างทางมีแต่เลือดและเนื้อที่เน่าเปื่อยผุพังจนประสาทรับรู้แทบตายลงไป
ความโลภมีชัยเหนือความดี ความหิวโหยมีอำนาจเหนือกว่าศีลธรรม
ดวงตาคู่นี้ได้เห็นคนกินเนื้อคน หมากินซากศพ กระทั่งคนที่ขุนหมาด้วยศพให้อ้วนพีแล้วนำมาประทังชีวิตอีกต่อ
นรกใต้ปรภพเป็นเช่นไรอู๋เหลาโก่วไม่อาจล่วงรู้ แต่นรกบนดินนั่นได้เห็นจนชาชินเสียแล้ว
เพราะแท้ที่จริงแล้ว
'สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่าภูตผีก็คือใจคน'
สุดท้ายแล้ว...
เขาก็เหลือเพียงความว่างเปล่าและความเดี่ยวดาย
มือปล่อยวางดาบที่หนักอึ้ง ภาระหน้าที่ทั้งมวลจบลงแล้ว บุญคุณความแค้นแต่ก่อนเก่าก็เช่นกัน
สิ่งที่จะตามติดหลังเปลือกตาคู่นี้ลงไปยมโลกคือความอ่อนโยนที่ครั้งหนึ่งเคยได้รับมา
'ข้า...จะมีชีวิตอยู่เพื่อท่าน'
กลีบดอกเบญจมาศร่วงโรยราวพรมปูทาบบนแผ่นดิน
สีเหลืองทองสวยสง่างามถูกเหยียบขยี้ด้วยฝ่าเท้าและชอกช้ำด้วยเลือด
สายฝนห่าใหญ่ชะล้างมวลบุปผางามอย่างเงียบงัน
หนึ่งนั้นคือดวงตากร้าวแกร่งยังไม่มอดดับ
เครื่องแต่งกายเปียกชุ่ม เลือดปะปนไปกับน้ำฝนจนแยกไม่ออก ปลายนิ้วเริ่มเย็นเฉียบ ผิวหนังเริ่มด้านชาไร้ความรู้สึก
เฉกเช่นชีวิตที่ปลิดปลิวไปดั่งกลีบดอกไม้ในสายลม
Fin.
Talk Zone :
ดราม่ารุ่นปู่นีช่างปวดใจเหลือเกินค่ะ //ซับ
ปลายทางของแต่ละคู่... ไม่มีคู่ไหนเลยที่จบอย่างมีความสุข บทสรุปสุดท้ายที่รอมีแต่เลือดและความเศร้าทั้งนั้นเลยค่ะ
จริงๆ อยากเขียนอะไรใสๆ เบาๆ ไม่ดราม่า แต่ว่าอีกใจก็อยากบอกเล่ามุมมองวาระสุดท้ายท่านจางดู เลยออกมาแบบนี้ซะงั้นค่ะ
เรายังไม่เก่งเท่าไหร่ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวกับวันช็อตแสนเอาแต่ใจ(และอึนๆ)เรื่องนี้ด้วยนะคะ ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น