หัวข้อ 'น้ำตา' #dmbjdaily
NOTE : [จางฉี่หลิง-NO Pairing]
แม่ป่วยมานานมากแล้ว
....และนานเท่าไหร่ไม่อาจรู้ที่ฉันไม่เคยได้ยินเสียงของแม่เลย
กระนั้นแล้วมือบอบบางและขาวซีดก็ยังคงกุมฉันไว้ แววตาที่ทอดมองมาก็ยังอ่อนโยน ปลายนิ้วที่สอดประสานกันก็กระชับแน่น... แน่นเท่าที่แรงของคนป่วยผู้หนึ่งจะทำได้
ความเงียบเหงาเศร้าสร้อยคลี่คลุมเช่นเดียวกับความหนาวเย็นซึ่งคืบคลานมาเกาะกินทุกตารางนิ้วในบ้าน
...บ้านที่แทบร้างผู้คน
เสียงลมหายใจแผ่วหวิวแว่วกระท่อนกระแท่นคลอกับเสียงจังหวะหัวใจที่เต้นในอกข้างซ้าย ใบหน้าเนียนยังนิ่งสนิท เส้นผมสีดำตัดสั้นล้อมกรอบใบหน้านั่นยิ่งส่งให้เจ้าตัวดูเฉยชาราวรูปสลัก
หากดวงตาสีเดียวกันกลับแทบไม่กะพริบไหว ราวกับปรารถนาจะซีมซับภาพเบื้องหน้าให้จรรจำและลึกล้ำที่สุด
ฉันไม่ได้เอ่ยอะไร.... และแม่เองก็พูดไม่ได้นานแล้วเพราะความเจ็บป่วยที่รุมเร้ากัดกิน
ความรัก ความอบอุ่น ความสุขทั้งหมดทั้งมวลอวลโอบในความทรงจำ
....ตรงข้ามกับปลายนิ้วสัญญาณแห่งชีวิตค่อยๆ เหือดหาย
และสุดท้ายก็โรยราร่วงหล่น.....
ในความเงียบที่ไม่มีแม้เสียงสายลม
น้ำตาหนึ่งหยด.... หลั่งรินออกมาจากดวงตาสีดำสนิทที่ไม่ได้กะพริบเลยสักครั้งและเบิกค้างมาเนิ่นนาน
กระแสความรู้สึกมากมายเอ่อล้นจนกลั่นตัวออกมาในรูปแบบหนึ่ง
สิทธิในการเศร้าเสียใจและร่ำไห้เป็นของมนุษย์
...งั้นความไร้หัวใจและด้านชาเป็นของเทพพระเจ้ากระมัง?
จางฉี่หลิงร่ำไห้โดยไร้เสียงสะอื้นข้างร่างที่เย็นเฉียบของบุพการี
.......เป็นครั้งสุดท้าย............
Fin.
Talk Zone : ปั่นสดจากสปอยเรื่องเสี่ยวเกอกับคุณแม่ในทวิตค่ะะะะะะะะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น